Mizanın Kurulması

“Mîzân”ın iki gözü, yâni kefesi vardır.

Biri “Zulmet”ten olup, ikincisi “Nûr”dandır.

 

Mîzân günü, insanlar secdeye kapanırlar.

Lâkin secde edemez kâfir ve münâfıklar.

 

Zîrâ îmânsızların hepsinin beli o gün,

Sanki “Demir” kesilip, hiç olmaz secde mümkün.

 

Kur'ânda, “Nun sûresi”, kırkikinci âyeti,

Şöyle beyân ediyor bize bu hakîkati:

 

“Secdeye çağrılırlar mahşer günü cümle halk.

Lâkin buna, kâfirler olamazlar muvaffak.”

 

Herkes secdede iken, Hak teâlâ bu sefer,

Şöyle nidâ eder ki, duyar hep ehl-i mahşer.

 

Buyurur ki: “Bu günün hâkimi benim yalnız.

Bana, hiçbir zâlimin zulmü etmez tecâvüz.”

 

Hükmeder ilk evvelâ hayvânât arasını.

Alır “Boynuzsuz” koyun, “Boynuzlu”dan hakkını.

 

“Dağ hayvanları” ile, her çeşit bütün “Kuşlar”,

Hepsi, aralarında o gün hesaplaşırlar.

 

Sonra, “Toprak olunuz!” diye nidâ olunur.

Hayvânâtın cümlesi, bir anda toprak olur.

 

Kâfirler şöyle der ki buna hayıflanarak:

“Keşke hayvanlar gibi, olsaydık biz de toprak.”

 

Bunu da, cenâb-ı Hak Kur'ân-ı kerîminde,

Bildiriyor “Amme”nin sonuncu âyetinde.

 

Onlar toprak olunca, Hak teâlâ bâhusus,

Şöyle nidâ eder ki: “Nerdedir Levh-i mahfûz?”

 

Yine bu nidâyı da, arsa-i Arasat’ta,

Ehl-i mahşerin hepsi, işitir o saatta.

 

Hesap başlamıştır ki insanlara o zaman,

Başlanır sorulmaya, önce “Levh-i mahfûz”dan.

 

Buyurulur ki: “Ey Levh, Tevrât, İncîl ve Kur'ân,

Bunlarda yazdıklarım nerdedir, eyle beyân.”

 

O der ki: “Yâ ilâhî, mâlumdur hazretine.

Cibrîl teblîğ eyledi, bir bir sâhiplerine.”

 

Levh’in bu şekildeki cevâbına mukâbil,

Hak teâlâ sorar ki: “Nerededir Cebrâil?”

 

Cibrîl aleyhisselâm, titrer halde bu sefer,

Gelir ve hayretinden diz üstü yere çöker.

 

O zaman Hak teâlâ, hazreti Cebrâile,

Hitâben buyurur ki: “Ey Cibrîl, beyân eyle!

 

Bu Levh der ki, sen benim bütün vahiylerimi,

Alıp teblîğ etmişsin Resûllere, öyle mi?”

 

Buna cevap olarak Cibrîl aleyhisselâm,

Der ki: “Doğru yâ Rabbî, ilettim hepsini tam.”

 

O böyle arz edince, o zaman Hak teâlâ,

Sorar ki: “O teblîği nasıl yaptın pekâlâ?”

 

Cibrîl aleyhisselâm, arz eder: “Yâ ilâhî!

Kendi sâhiplerine ilettim her bir vahyi.

 

Tevrât’ı Mûsâ’ya ve hem İncîl’i Îsâ’ya,

Götürdüm Kur'ânı da Muhammed Mustafâ’ya.

 

Bunlardan ayrı olan sahîfeleri dahî,

Kendi sâhiplerine ilettim yâ ilâhî!”

 

O böyle arz edince, bu sefer Hak teâlâ,

“Resûller”i çağırıp suâl eder onlara.